W 1918 roku w Nowym Jorku urodził się Richard Phillips Feynman (zm. 15 lutego 1988 roku w Los Angeles) – amerykański fizyk uznany w 1999 roku za jednego z dziesięciu najlepszych fizyków wszech czasów, laureat nagrody nobla w dziedzinie fizyki w 1965 roku za niezależne stworzenie relatywistycznej elektrodynamiki kwantowej. Pochodził z rodziny żydowskiej, był synem sprzedawcy Melville’a Arthura i Lucille Phillips. W latach 1935 – 1939 studiował w Instytucie Technicznym Massachusetts, następnie w latach 1939 – 1942 podjął studia doktoranckie na Uniwersytecie w Princeton. Cieszący się już wówczas, mimo młodego wieku, opinią jednego ze znakomitszych fizyków teoretyków, Feynman został zaproszony do udziału w pracach przy konstrukcji amerykańskiej bomby jądrowej w laboratorium w Los Almos. Jego zadaniem było kierowanie zespołem obliczeniowym. W roku 1951 został profesorem Kalifornijskiego Instytutu Technicznego w Pasadenie.
Badania Feynmana obejmowały różne zagadnienia współczesnej fizyki. Zajmował się on także m.in. kwantową teorią pola, fizyką cząstek elementarnych, kwantową teorią grawitacji. Podał ilościową teorię oddziaływań słabych. Przedstawił model nukleonów złożonych z partonów (1969). Efektem jego rozważań nad ograniczeniami na moc obliczeniową komputerów jest koncepcja komputera kwantowego. Jego praca z roku 1960 zatytułowana There’s plenty of room at the bottom jest z kolei zapowiedzią nanotechnologii.
Był także znanym popularyzatorem nauki; w jego dorobku obok prac naukowych znajduje się kilka pozycji autobiograficznych, (m.in. „Pan raczy żartować, panie Feynman!”) oraz słynne wykłady – „Feynmana wykłady z fizyki”.