Stężony kwas siarkowy (VI) ma właściwości silnie higroskopijne i w kontakcie z cukrem (np. sacharozą) powoduje jego odwodnienie (dehydratację), więc w konsekwencji całkowitą degradację cząsteczek sacharozy z wydzieleniem węgla i wody. Reakcja jest egzotermiczna co skutkuje odparowaniem wody i „wypychaniem” zwęglonego cukru ze zlewki.
C12H22O11 → 12C + 11H2O
